Ondernemingsdwang

De batterijen van je afstandsbediening missen. De beperking betreft niet de verdwenen batterijen maar het feit dat je de TV niet kan bedienen. Bij mij ontbreken niet de batterijen, maar sinds mijn tweede mijn nieren. Wat is dan de beperking? Het is maar net aan wie je het vraagt. Een arts zou zeggen: “ Het feit dat zijn lichaam afvalstoffen niet kwijt kan raken via urine. “ Mijn vrienden zeggen: “ Dat hij altijd domme grapjes maakt over dat hij nooit hoeft te plassen. “ Zelf zeg ik: “ Dat ik zo rusteloos ben “.

Op jonge leeftijd was ik al ondernemend en dat werd eigenlijk alleen maar aangemoedigd met uitspraken vanuit mijn omgeving zoals: “ Zou je dat nou wel doen? “, “ …is dat niet te vermoeiend voor je? “ en “ Als je naar de eerste hulp moet, bel je zelf maar een taxi. “

De rusteloosheid is een zegen en een vloek. Het verzorgen van de nachtelijke dialyses vraagt veel inspanning. Overdag vind ik daarom dat ik er altijd het beste van moet maken. Stil zitten op de bank maakt mij al snel ongelukkig. Ik haal me veel op de hals waardoor ik tot mijn ergernis soms wel even moét rusten. Maar deze “ ondernemingsdwang “ heeft mij wel veel moois gebracht.

Zo heb ik met hulp van de Bart de Graaff Foundation en samen met mijn collega Esther Clair Sasabone in Augustus 2014 Stichting Bureau Sterrenstof opgericht. In Oktober 2014 verscheen het eerste initiatief, namelijk het kinderboek: “ De Wonderlijke Ruimtereis van Steven Sterman. “ Het volgende initiatief is zelfs alweer in ontwikkeling! De stichting is een fijne plek waar mijn rusteloosheid alle ruimte krijgt! Ook ben ik met dank aan de Bart de Graaff Foundation in Augustus 2015 afgestudeerd als Docent Gezondheidszorg en welzijn aan de HvA.

Ik spreek volgens mij voor alle Bikkels als ik zeg dat de Bart de Graaff Foundation belangrijk voor ons is. Door mijn beperking merk ik vaak harder te moeten werken voor hetzelfde geld als gezonde mensen. Mijn ervaring is dat de Bart de Graaff Foundation zorgt dat je ondanks je beperking toch gelijke kansen krijgt. Zelfs bij ondernemen waarbij de Bart de Graaff Foundation niet direct betrokken is voel ik mij gesterkt, omdat ik weet dat als het nodig is ik op deze stichting of mijn medebikkels kan rekenen. Met die gedachte kom ik mijlenver.

De ondernemingsdwang zorgt voor volle dagen. Soms zo vol, dat ik in de trein in slaap val en een station te ver wakker schrik. Op die momenten fantaseer ik over een dag waarop ik niks van mezelf moet. Een dag zonder schuldgevoel op de bank TV kijken. Misschien dat een niertransplantatie mij deze rust kan geven? Maar aan de andere kant… als de TV het niet doet maak je wel veel meer mee!