Jij hebt toch geen Economie nodig

Vorig jaar had ik een reünie van mijn middelbare school. Jammer genoeg trof ik daar niet de docent die mij dit ‘verwijt’ in 5VWO naar mijn hoofd slingerde toen mijn aanwezigheid in de klas het resultaat van mijn medeleerlingen zou beïnvloeden. De extra aandacht die ik vroeg zou ervoor zorgen dat het eindresultaat bij mijn klasgenoten lager zou zijn dan de 8,0 die onze docent nastreefde.

Vraag je je nu af wat die extra aandacht inhield? Daarvoor neem ik je even mee naar het einde van de eerste klas van de middelbare school. Door mijn oogziekte zag ik al slecht; ik werkte met vergrote boeken en een laptop. Deze laatste zorgde ervoor dat ik met een hoge typesnelheid de aantekeningen die een docent op het bord schreef kon overnemen. Vooraan in de klas kon ik met moeite nog de woorden op het bord ontcijferen. ‘Blind’ typen was dan wel zo efficiënt. Gelukkig maar dat ik dat al flink in de vingers had. Aan het einde van de eerste klas verslechterde mijn zicht dusdanig dat ik braille moest gaan lezen, met een taststok ging lopen en het stempeltje ‘blind’ kreeg. De reguliere school waar ik op zat bleef mij steunen. En tot in de 5^de klas had ik docenten die zich inzetten om mij als normale leerling verder te helpen. De docent Economie die ik dit jaar kreeg, was een gewilde, goede en resultaatgerichte docent. Dat gaf hoop, want Economie was, eerlijk is eerlijk, niet mijn sterkste punt. Dat liep echter anders… Deze docent ging snel, schreef iedere les minstens drie borden vol met sommen en toelichtingen. Hoewel ik echt snel was in het typen van mijn aantekeningen op basis van wat ik alleen hoorde, zag ik met dit tempo toch echt af en toe door alle cijfers de formules niet meer scherp. Dat resulteerde in een enkele gerichte vraag zoals: Wat was de uitkomst van formule X? Echt geen 20 keer per les, maar blijkbaar irriteerde het; ik kreeg te horen dat ik met mijn vragen de klas benadeelde. Ik vroeg naar de mogelijkheid om iets rustiger te spreken zodat ik het wel kon bijhouden. Het antwoord: “Je dacht toch niet dat ik me voor jou ging aanpassen, jij hebt toch geen Economie nodig.”

Ik was verslagen. Vooral toen de aanvulling kwam dat ik vanwege mijn handicap toch niets in het bedrijfsleven zou gaan doen. Hoe kon deze docent dat nu weer weten, ik had zelf nog geen enkel idee wat ik wilde gaan doen en was zeker niet van plan om me daar in te laten beperken. Ik heb uiteindelijk een andere docent gekregen die me af en toe zelfs bijles gaf. Maar ook na mijn VWO waren het de mensen en organisaties die in mij geloofden, net dat stapje extra zette of mijn plannen steunden die mij hebben laten bloeien.

Tsja, en op de reünie had ik die prestatiegerichte docent dan ook graag verteld dat ik nu met succes twee bedrijven run. Een collega in dienst heb en met een team van zelfstandige professionals samenwerk. We helpen organisaties die, net als mijn docent Economie, twijfels en vooroordelen hebben over de inzetbaarheid van mensen met een arbeidsbeperking. We leren hen hoe je ervoor zorgt dat deze mensen juist van waarde zijn voor de organisatie en zorgen voor groei. En dat is naar mijn weten toch best een aardig staaltje economie.

Hartelijke groet,
Martine

Wil je meer informatie over Martine en haar bedrijf? Ga dan naar www.allinclusiveatwork.nl.