Wees lief voor elkaar

Laat ik met de deur in huis vallen: mijn Bikkeljaar is -nog- geen goudomrand succesverhaal. Ook al had ik mijn complete ondernemingsplan afgelopen november al af en was ik stiekem al begonnen met mijn bedrijf, vanaf dat ik officieel Bikkel werd, ging het alleen maar bergafwaarts. Ik zal jullie de details van mijn afgelopen jaar besparen, maar heb wel iets heel interessants ontdekt in de afgelopen maanden dat ik de moeite van het delen waard vind.

Sinds ik ziek ben geworden op mijn 11^de (nu alweer 23 jaar geleden), heb ik voor alles moeten vechten: alles wat voor ‘ gezonde’ mensen vanzelfsprekend is, kost vaak heel veel doorzettingsvermogen, kracht en energie, bij mensen met een lichamelijke beperking. Iedere dag naar school gaan om je VWO-diploma te halen was zo goed als onmogelijk, vriendschappen sluiten en onderhouden een grote opgave, relaties aangaan en behouden, zo mogelijk nog uitdagender en werken en financieel onafhankelijk zijn, bijna bovenmenselijk. Maar met 34 jaar op deze wereld is dat me allemaal wel gelukt, in meer of mindere mate en met heel veel vechtlust en doorzettingsvermogen en vallen en opstaan.

En dan heb je ook nog een droom en idealen die je wilt verwezenlijken in een  – commercieel succesvolle- onderneming. En dan ga je weer: met al je energie en positiviteit en vechtlust, zoals Bikkels die allemaal hebben, om deze droom te realiseren. Nog meer dan in mijn vorige leven als loonslaaf heb ik dit jaar gemerkt dat er veel mensen rond lopen die anderen geen succes gunnen, die jaloers zijn, of die gewoon besloten hebben om anderen te saboteren omdat ze je lach irritant vinden (om zomaar wat te noemen).

Afgelopen jaar ben ik dit in veel verschillende vormen tegen gekomen met als toppunt een eigenaar van een horecagelegenheid die mij wilde inhuren voor minimum jeugdloon om mijn concept te laten uitvoeren en zelfs een leverancier die iedere week mijn nieuwe bestellingen ‘kwijt’ was, gewoon omdat hij een hekel aan me had. Dit soort situaties raken mij als ondernemer en als mens in de kern, omdat het niet alleen gaat om je boterham, (je bent keihard aan het werk om je eigen salaris bij elkaar te verdienen zonder baas) maar ook om je geloof in de mensheid.

Je kunt hier natuurlijk verschillend op reageren. Als fan van boeddhisme geloof ik oprecht dat als je altijd alles doet vanuit het goede in jezelf en vanuit positiviteit, dat je dan een gelukkiger mens wordt, ook al duurt het soms wat langer. En dan heb je natuurlijk nog Karma, die eeuwenoude wijsheid die vertelt dat je daden altijd gevolgen hebben. Goede daden en slechte daden.

Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is: wees lief voor elkaar, zelfs als mensen niet altijd lief of aardig zijn voor jou, wees dan toch lief tegen hen. Als Bikkels zijn we al zo hard aan het vechten en de wereld om ons heen is groot en donker en eng. Laten we samen een lichtje maken met datgene wat wij doen met onze bedrijfjes en onze acties en zo in ieder geval, gelukkige mensen zijn. Of, om met de woorden van Hafiz te spreken (fantastische Perzische dichter uit de 14de eeuw):

“Even after all this time the Sun never said to the Earth: you owe me. Look what happens to a Love like that. It lights the whole sky.”